Jezioro Bukowskie

Opis

W powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka, na zachód od wsi Bukówka znajduje się jeden z najwyżej w Polsce położonych zbiorników zaporowych, na wysokości 535 m n.p.m.

Po przegrodzeniu rzeki Bóbr tamą o wysokości 38 metrów, wybudowaną w przełomie Bobru przez Szczepanowski Grzbiet, powstał w 1905 roku suchy zbiornik retencyjny. W latach 80. XX wieku na zachodnim brzegu zbiornika zbudowano boczną tamę, osłaniającą wieś Miszkowice, co pozwoliło znacznie zwiększyć obszar i pojemność zalewu.

Przy średnim piętrzeniu wody powierzchnia jeziora wynosi 186 ha, głębokość maksymalna 27,5 m, długość zbiornika 2,8 km, a długość linii brzegowej wynosi ok. 9 km.

Zalew Bukowski zasilany jest z południowego zachodu wodami Bobru, od zachodu rzeczką Złotna, od północnego zachodu rzeczką Bachorzyną, a od północy jeszcze kilkoma małymi strumykami. Tama główna znajduje się we wschodniej części jeziora, wśród wysokich, bardzo stromych brzegów Góry Zamek i Góry Zdzierna. Powyżej zapory brzegi zbiornika są niskie i płaskie, a jezioro tworzy trzy zatoki przy ujściach Bobru, Złotnej i Bachorzyny.

W 1991 roku u stóp zapory głównej wybudowano Małą Elektrownię Wodną o mocy 100 kW i maksymalnym przepływie wody 0,7 m3/s.
Wody Zalewu Bukowskiego są rezerwuarem wody pitnej dla mieszkańców Wałbrzycha.

Malowniczo położony wśród gór Zbiornik Bukowski stanowi raj dla wędkarzy oraz świetne miejsce widokowe i spacerowe. Wiele osób zażywa tu kąpieli, a północny, płaski brzeg jest plażą dla turystów.
Zapora, jezioro i okoliczne, zadrzewione wzgórza są atrakcją turystyczną Bramy Lubawskiej.