Toruń - Pałac Dąmbskich

Opis

W obrębie murów starego miasta, w 1693 roku, biskup kujawski Stanisław Dąmbski wzniósł barokową rezydencję miejską, która miała służyć rodzinie Dąmbskich. Pałac stanął przy ulicy Żeglarskiej, na fundamentach dwóch wcześniejszych, gotyckich kamienic.

Bogata fasada pałacu w całości została pokryta stiukowymi dekoracjami o motywach roślinnych. Wejście ozdobiono bogato ornamentowanym portalem, poprzedzonym parterowym tarasem wysuniętym przed fasadę budynku, ogrodzonym bogato zdobioną murowaną balustradą. Z ulicy na taras prowadziły kamienne schody. Osobna brama prowadziła na podwórze, gdzie znajdowała się oficyna i stajnie.

Barokowy pałac Dąmbskich, wzorowany na modnych wówczas w Europie rezydencjach wielkomiejskich, wprowadził w Toruniu nowy styl dekorowania fasad.

Do końca XVIII wieku pałac był w rękach kujawskiego rodu Dąmbskich. W 1800 roku Dąmbscy sprzedali swą rezydencję pruskiemu urzędnikowi.

Od 1815 roku w pałacu mieścił się podrzędnej kategorii Hotel Gdański.

W 1870 roku rezydencję przejęła armia pruska, która poddała pałac przebudowie. W latach 1874 - 1887 usunięto barokowy portal, taras (przedproże), szczyt budynku oraz zmieniono wysoki, czterospadowy dach na owalny dach z blachy falistej. W pałacu umieszczono kasyno oficerskie 61. Pułku Piechoty, które istniało do I wojny światowej.

W latach 1920 - 1924 pałac był siedzibą Policji Państwowej, a następnie Towarzystwa Sztuk Pięknych, gdzie organizowano wystawy sztuki współczesnej, m.in. wystawę portretów Witkacego.

Po II wojnie światowej, w 1957 roku pałac przekazano Uniwersytetowi Mikołaja Kopernika, który umieścił tu Wydział Sztuk Pięknych.

W latach 1976 - 1992, podczas kapitalnej restauracji, przywrócono budowli dawny blask oraz oryginalny, barokowy wygląd.

W rękach Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika pałac pozostaje do dziś.