Moja Wola - pałac myśliwski

Sośnie      0 Opinie

Opis

Pałac został wzniesiony w 1852 roku dla ostatniego księcia brunszwicko-oleśnickiego - Wilhelma z dynastii Welfów. Architekt projektujący pałac, polski inżynier o nazwisku Karłowski, sugerował zbudowanie pałacu w innym miejscu, ale usłyszał od księcia, że taka jest moja wola. Od tej pory posiadłość na skraju wsi Sośnie zaczęto nazywać Moją Wolą.

Książęcy pałac wzniesiono w szwajcarskim stylu, podpiwniczony, na wysokiej kamiennej podmurówce, zbudowany z drewna i oszalowany deskami. Cała elewacja zewnętrzna budynku została wyłożona korą dębu korkowego. Pałac składał się z kilku połączonych parterowych brył, z mieszkalnym poddaszem. Od frontu budowlę zdobiły dwa podcienia wsparte na drewnianych słupach. Zarówno od frontu, jak i od ogrodów znajdowały się aneksy z zadaszonymi tarasami. Budynek przykryto dwuspadowym dachem z dekoracją ornamentową na deskach okapowych i szczytowych.

Wewnątrz pałacu były drewniane stropy wzmocnione belkami. Do dziś zachowały się cztery pomieszczenia z oryginalnymi, drewnianymi sufitami z dekoracją pseudokasetonową. W dwóch pomieszczeniach znajdują się malowidła ścienne. Książęcy pałac był niedużym budynkiem, w którym znajdował się m.in.pokój bilardowy, sypialnia księcia i pięć pokoi gościnnych.

Po śmierci Wilhelma w 1884 roku, włości przejął król saksoński Albert, który już w następnym roku odsprzedał je Richardowi von Buddenbrockowi.

W 1886 roku posiadłość weszła w skład nowopowstałych dóbr Moja Wola barona Daniela von Diergardt. Baron w 1895 roku rozbudował pałac o człon południowo-zachodni, w którym umieszczono również jadalnię.

W 1891 roku właścicielką Mojej Woli została Agned von Diergardt, wdowa po Danielu. Agned zleciła kolejną przebudowę, która odbyła się w latach 1902 - 1903. Wzniesiono wówczas piętrowe skrzydło północno-wschodnie, w którym znalazła miejsce m.in. biblioteka i gabinet. Zarówno człon południowo-zachodni, jak i skrzydło północno-wschodnie otrzymały elewacje z kory, ale nie była to już kora dębu korkowego, lecz kora dębów rodzimych.
Baronowa zleciła również wybudowanie pięciokondygnacyjnej, murowanej wieży na planie kwadratu, zwieńczonej krenelażem. Wieża ta jest jedynym członem pałacu o elewacji otynkowanej, nie wyłożonej korą dębową. Agned von Diergardt zmarła w 1945 roku i wówczas pałac został zamknięty.

Po II wojnie światowej Moja Wola stała się własnością Lasów Państwowych. Początkowo umieszczono tu jeńców wojennych, pracujących dla nadleśnictwa, później w pałacu ulokowano Ośrodek Doskonalenia Robotników Leśnych. W latach 1951 - 1975 pałac w Mojej Woli zajmowało Technikum Leśne dla dziewcząt. Po 1975 roku pałac nadal był własnością Lasów Państwowych. Umieszczono w nim Leśny Ośrodek Szkoleniowy, a później hotel dla robotników leśnych.

Od 1992 roku pałac jest opuszczony. Początkowo został przekazany gminie, później sprzedany osobie prywatnej, która tylko umieściła tabliczki Teren prywatny - wstęp wzbroniony, a pałac niszczeje. Obejrzeć go można jedynie z zewnątrz.

W sąsiedztwie pałacu znajduje się oficyna o wystroju podobnym do pałacowego.

Pałac w Mojej Woli otacza park krajobrazowy w stylu angielskim o powierzchni ok. 10 ha. W 1989 roku park ten został uznany za powierzchniowy pomnik przyrody z pomnikowymi dębami, bukami i cisami, a także z alpinarium.