Sława - legenda o Witosławie

Sława      0 Opinie

Opis

Dawno temu, kiedy tereny obecnego Pojezierza Leszczyńskiego porastały nieprzebyte puszcze, nad pięknym jeziorem o przejrzystych wodach, stał zamek. W zamku tym mieszkał książę z piękną córeczką o imieniu Witosława.

Witosława lubiła bawić się na leśnych polanach lub nad zatoką jeziora, w pobliżu zamku. Zawsze przebywała w towarzystwie troskliwej opiekunki, która dbała, aby dziewczynce nie stało się nic złego.

Pewnego razu, jak to często bywało, wybrała się z opiekunką nad jezioro. Tam dziewczynka zbierała muszelki, kamyki i kwiatki, a także ganiała motyle i ważki. Wokół było cicho i spokojnie, jedynie w oddali słychać było delikatną muzykę.

Opiekunka poddała się temu nastrojowi i zdrzemnęła się. Wtedy z toni jeziora wyłoniły się nimfy wodne, które tak pięknie śpiewały i tańczyły, że dziewczynka również zaczęła tańczyć i śpiewać razem z nimi. Zanim Witosława zorientowała się, co się dzieje, nimfy zabrały małą księżniczkę do swego podwodnego królestwa.

Kiedy opiekunka obudziła się, zobaczyła na brzegu jeziora jedynie kupkę kamyków i muszelek, które zebrała dziewczynka. Przerażona opiekunka zaczęła szukać dziecka, lecz po Witosławie nie było nawet śladu.

Zrozpaczony ojciec i cała służba rozbiegli się wzdłuż brzegów jeziora w poszukiwaniu dziewczynki. Szukali przez wiele dni, wołając jej imię – Witosława! … Witosława!...
Woda niosła te głosy daleko, lecz kiedy dźwięki imienia odbijały się od ściany lasu na drugim brzegu jeziora, echo odpowiadało …SŁAWA, …SŁAWA, …SŁAWA…

Dziewczynki nie znaleziono, lecz od tej pory jezioro i całą okolicę nazwano Sławą.

Dziś zamku już nie ma, na jego miejscu z czasem nowi właściciele wybudowali pałac. Miasto, które powstało wokół zamku do dziś nazywa się Sława, a pobliskie jezioro przyjęło nazwę Jezioro Sławskie.

Dziś legendę o Witosławie przypomina fontanna, znajdująca się na Nowym Rynku w Sławie, którą uruchomiono wiosną 2010 roku. Nosi ona nazwę fontanny Witosławy.

Fontanna jest prostą, okrągłą niecką, zbudowaną z płyt granitowych. Niecka wypełniona wodą, a na środku niej umieszczony duży kamień z siedzącą na nim Witosławą. Dziewczynka moczy nóżki i wpatruje się w wodę, z której wynurza się nimfa. Figura dziewczynki i nimfy odlane są z brązu. Dysze wodne znajdują się wokół zbiornika wodnego, jak również przy kamieniu, na którym siedzi dziewczynka.

Wydaje się, że przy delikatnej rzeźbie nimfy i Witosławy w dawnym stroju, sam zbiornik mógłby być bardziej ozdobny, dopracowany.