Widok z wieży zamku łęczyckiego

Opis

Łęczyca leży w centrum Polski, na płaskich, podmokłych terenach Pradoliny Warszawsko-Berlińskiej.
Aby wybudować tu zamek, usypano z kamieni, ziemi i piachu, sztuczny kopiec o wysokości ok. 5 m, na którym wzniesiono warownię. Dominantę zamku stanowiła wieża, czworoboczna do wysokości murów zamkowych, a wyżej ośmioboczna.

Wieża ta zbudowana jest z czerwonej cegły, na kamiennym fundamencie. Ganek strażniczy znajduje się na wysokości ok. 20 metrów od podstawy wieży. Mury wieży zwieńczone są attyką w kształcie półkoli wspartych na cokołach. W półkolach attyki umieszczone są oculusy w kamiennych obramieniach. Wieżę przykrywa sklepiona, ośmioboczna, murowana z cegły iglica, o wysokości ok. 5 m, zwieńczona masztem wiatrowskazu, wspartym na kuli.
Wejście do wieży znajduje się w połowie jej wysokości i prowadzi z zabudowanego ganku strażniczego, mieszczącego się wewnątrz szczytowej partii muru kurtynowego zamku.

Wieża nosi nazwę Szlachecka, od więzienia dla dobrze urodzonych, które niegdyś mieściło się w dolnych kondygnacjach wieży.

Po częściowej rekonstrukcji zamku i odbudowie wieży Szlacheckiej w latach 1964 – 1975, w pomieszczeniach zamkowych znalazło swą siedzibę Muzeum Ziemi Łęczyckiej. Również wysoka wieża Szlachecka została udostępniona turystom. W jej wnętrzu mieści się sala, gdzie można obejrzeć fotografie z turniejów rycerskich, organizowanych na łęczyckim zamku. Natomiast szczyt wieży pełni funkcję punktu widokowego.

Wieża zamkowa jest najwyższą budowlą w Łęczycy i nic nie zasłania szerokiego widoku okolicy. Widać z niej całe miasto, najważniejsze budynki, Zalewy Miejskie, parki, a także okoliczne wsie.

Nieco ograniczony widok rozpościera się również z okien ganku strażniczego w murze kurtynowym zamku. Jest to ok. połowy wysokości wieży Szlacheckiej. Widok z murów zamkowych nie jest tak rozległy jak z wieży i ukierunkowany jest tylko w dwie strony, lecz także stąd patrzy się na miasto z góry.