Alumnat wojskowy w Tykocinie

Tykocin      0 Opinie

Opis

Alumnat w Tykocinie został zbudowany w latach 1633 – 1636. Budynek usytuowano w miejscu starego dworca królewskiego, który funkcjonował tu w XVI wieku. Budynek był murowany, jednokondygnacyjny w stylu późnorenesansowym. Zbudowany na planie czworoboku z dziedzińcem wewnętrznym. Od rzeki Narwi były niegdyś dwie wieże. Na dwóch pozostałych rogach usytuowana była kaplica i brama wjazdowa. Architektonicznie nawiązywał do zamków na Podlasiu z okresu XVII wieku. Po przebudowie w XVIII wieku budowla zyskała charakter późnobarokowy. W latach 1914 – 1920 budynek został zniszczony, a odbudowany po roku 1930. W Polsce były trzy budowle tego typu. Alumnat w Tykocinie jest jedynym ocalałym.

Alumnat był zbudowany jako przytułek i szpital dla weteranów wojennych. Warunkiem było aby pensjonariusz był dobrze urodzony i wyznania katolickiego. Takie restrykcje powołał założyciel i fundator marszałek wielki księstwa litewskiego, starosta tykociński Krzysztof Wiesiałowski. Zapisał on na rzecz alumnatu swe dobra w Dolistowie. Opieką nad szpitalem zajmowały się siostry benedyktynki z Grodna.

Alumnat mieścił dwunastu pensjonariuszy. Każdy z nich miał zagwarantowaną opiekę medyczna i darmowe zakwaterowanie. Ponadto mieli oni wypłacaną pensję w wysokości 200 złotych polskich.

Fundację alumnatu sejm zatwierdził w 1633 roku, a po śmierci fundatora i jego żony Aleksandry z Sobieskich, sąd rejonowy w 1646 roku potwierdził fundację przytułku. Dom Inwalidów Wojennych, jak go ówcześnie zwano, podlegał bezpośrednio królowi lub w jego zastępstwie hetmanowi wielkiemu koronnemu. Do czasów I wojny światowej alumnat utrzymywany był przez starostów i kolejnych właścicieli dóbr tykocińskich. Do tego też czasu pełnił funkcję przytułku dla inwalidów wojennych. W czasie międzywojennym zorganizowano tu mieszkania dla najuboższych. Natomiast po II wojnie światowej przeznaczono budynek na cele turystyczne.

Obecnie mieści się tu hotel i restauracja, które są udostępnione do zwiedzania.